ذهنیت کمبود یعنی چی؟ یک «نگرش می‌توانم» به شما کمک می‌کند پر از اعتماد به نفس از رختخواب بیرون بپرید، قدرت مقابله با چالش‌های روز و غلبه بر موانعی که بر سر راهتان قرار می‌گیرند.
“نگرش نمی توانم انجام دهم” اصطلاحی است که ممکن است به دفعات استفاده نکنید. برای رویارویی با چالش‌های زندگی و جشن گرفتن پیروزی‌ها، سخت کار می‌کنید – چه از طریق مربیگری، درمان یا سایر پروژه‌های توسعه شخصی. اما مهم نیست که چقدر برای غلبه بر موقعیت‌های شکست‌دهنده تلاش می‌کنید، ذهنیت شما ممکن است مانع شما شود.
این احساس که نمی‌توانید به چیزهایی که می‌خواهید برسید، به عنوان ذهنیت کمبود نیز شناخته می‌شود. این کار منابع و چیزهایی را که ندارید به جای چیزهایی که دارید برجسته می کند، که می تواند باعث از دست دادن اعتماد به نفس و شک در موفقیت شما شود. شناخت و غلبه بر این طرز فکر می تواند به شما کمک کند با خوش بینی به مشکلات برخورد کنید، قدردانی از آنچه دارید را تمرین کنید و شروع به گفتن “می توانم” به جای “نمی توانم” کنید. با مجله قهرمان همراه باشید.
طرز فکر کمبود چیست؟
سوال اول این است: کمیابی چیست؟ این اصطلاح که از علم اقتصاد نشأت می‌گیرد به اتفاقی می‌افتد که یک فرد یا جامعه به مقدار محدودی از منابع دسترسی داشته باشد. وقتی چیزی به اندازه کافی وجود ندارد – مانند پول یا آب – سیستم های اقتصادی به طور طبیعی ارزش بیشتری را به آن چیزها می دهند.
مسائل اجتماعی مانند بیکاری و گرسنگی سیستماتیک می‌تواند به یک طرز فکر کمبود منجر شود ، بنابراین ترس در مورد منابع محدود بی‌اساس نیست، به‌ویژه برای کسانی که در موقعیت‌های مخاطره‌آمیز هستند. اگر برای تامین مخارج زندگی خود تلاش می کنید، به مراقبت های بهداشتی دسترسی ندارید، یا در طول روز وقت کافی برای انجام مراقبت از خود ندارید ، ممکن است با منابعی که دارید محتاط شوید.
به طور مشابه، زمانی که مردم احساس می کنند نیازهایشان در خطر است، در خطر ایجاد طرز فکر کمبود هستند. بی ثباتی، اضطراب و ترس مرتبط با ناتوانی بالقوه در برآوردن نیازهای اولیه می تواند افراد را به وسواس در مورد دسترسی به منابع سوق دهد. این ممکن است یک خطر واقعی یا کمبود واقعی نباشد. خود نگرانی می تواند باعث ایجاد یک ذهنیت کمیابی شود.
تصور کنید شغل خود را از دست می دهید و تصمیم می گیرید برای مدرک کارشناسی ارشد به مدرسه برگردید. بعداً با رزومه بهبودیافته خود برای ده ها موقعیت درخواست می دهید . در ابتدا، شما امیدوار هستید. اما با سرازیر شدن ردها، استرس شروع می شود. شما فکر می کنید، “اگر هرگز شغلی پیدا نکردم چه؟” این فکر زمینه ساز یک طرز فکر کمبود است. به جای اینکه فکر کنید با یک نقطه بد شانس مواجه شده اید، تصمیم می گیرید که فرصت های محدودی وجود دارد و نسبت به شانس های خود بدبین هستید.
طرز فکر کمبود چگونه بر رفتار شما تأثیر می گذارد؟
طرز فکر کمبود، دیدگاه منفی را تداوم می بخشد، و شما را تشویق می کند که به جای تعیین اهداف برای غلبه بر چیزهایی که از سر می گذرانید، روی چیزهایی که کمبود دارید تمرکز کنید. این افکار منفی خودکار می توانند واکنش زنجیره ای خود قربانی شدن ، عزت نفس پایین و احساسات نامطلوب مانند ناامیدی و شکست را ایجاد کنند.
در اینجا راه های بیشتری وجود دارد که می تواند آشکار شود:
تونل سازی
وقتی ذهن شما دور فکر منفی کمبود کافی می چرخد، ممکن است زمان و توجه کمتری به جنبه های دیگر وجود آنها داشته باشید. یک نسخه شناختی از “دید تونلی”، تونل زنی باعث می شود که شما فقط بر روی اطلاعات اولیه در مورد کار در حال انجام تمرکز کنید و اطلاعات ثانویه یا نامرتبط را نادیده بگیرید.
اگر می خواهید از بدهی خلاص شوید، شاید هزینه ها را به شدت کاهش دهید. شما فرصت‌های معاشرت با دوستان را رد می‌کنید، زیرا نمی‌خواهید حتی حداقل برای یک گردش هزینه کنید. با گذشت زمان، این اثر تونل زنی می تواند باعث شود که شما به طور کلی از این روابط غافل شوید و باعث اصطکاک و از دست دادن اتصالات شود.
در موارد دیگر، ممکن است آنقدر در حفاظت از یک علاقه، مانند سلامت مالی خود ، محدود شوید که تمام انرژی شما صرف آن شود. سپس، شما پهنای باندی ندارید که بتوانید اهداف دیگری را دنبال کنید ، برای دیگران حضور داشته باشید یا حتی از سلامت روان خود مراقبت کنید . به جای اینکه از ذهنیت همه یا هیچ خارج شوید، خودتان را عمیق تر می کنید و منابع اضافی را که برای بهبود نیاز دارید از دست می دهید.
رقابت، حسادت و پارانویا
عشق و توجه منابع هستند و همه انسان ها به آن نیاز دارند، یعنی مردم نیز می توانند کمبود را در این زمینه تجربه کنند. کسانی که نگران این هستند که عشق کافی برای دور زدن وجود ندارد یا احساس می کنند که به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی گیرند، ممکن است این احساسات را محکم نگه دارند و دائما می ترسند که محبت کسی را از دست بدهند.
در بدترین موارد، این نگه داشتن محکم می‌تواند به صورت حسادت یا پارانویا ظاهر شود، مانند این که فکر کنید همیشه شریک زندگی کجاست. طرز فکر کمبود همچنین می تواند رقابت را تحریک کند اگر معتقدید عشق یا محبت محدودی وجود دارد و باید دائماً برای داشتن آن مبارزه کنید. حتی ممکن است برای محافظت از احساسات خود توجه دیگران را دریغ کنید.
این رفتارها می تواند به پیشگویی های خود تحقق بخش تبدیل شود. در تمرکز بیش از حد بر رها شدن تا حد پارانویا یا حسادت، ممکن است به جای شروع گفتگوهای سالم در مورد پویایی خود، افراد را از خود دور کنید و باعث شکاف های بیشتر شوید.
طرز فکر کمبود در مقابل طرز فکر فراوانی
کمبود و فراوانی، مانند طرز فکرهای مرتبط با این اصطلاحات، متضاد طبیعی هستند. ذهنیت کمیابی بر آنچه کمبود دارد تمرکز می کند و ذهنیت فراوانی میزان موجود بودن را قدردانی می کند. افرادی که به فراوانی اعتقاد دارند معتقدند منابع کافی برای همه – از جمله خودشان – وجود دارد.
یکی از تفاوت‌های مهم بین ذهنیت‌های فراوانی در مقابل کمبود این است که افرادی که بر فراوانی تمرکز می‌کنند، می‌توانند با سهولت بیشتری قدردانی را تمرین کنند . آنها کمتر به منابع خود می چسبند یا برای آنها رقابت می کنند و می توانند پیروزی های دیگران را بدون اینکه آنها را تهدیدی ببینند جشن بگیرند. و مانند طرز فکر میلیونرها و طرز فکر مبتدیان ، افراد فراوان مشتاقانه منتظر یادگیری چیزهای جدید هستند. در عوض، افرادی که ذهنیت های کمیاب دارند، اغلب در رشد شخصی و قدردانی از آنچه در حال حاضر دارند، مشکل دارند.
چگونه از طرز فکر کمبود: 6 نکته دور شویم
در حالی که کمبود موقت ممکن است به شما انگیزه صرفه جویی در پول بدهد یا انرژی خود را به سمت جستجوی شغل سوق دهد، اثرات مداوم این ذهنیت اغلب مضر است. اگر برخی از احساسات یا رفتارهای این ذهنیت ثابت را در خود یادداشت کردید، همین حالا شروع به بازتاب و تغییر رفتار خود کنید. طرز فکر فراوانی ممکن است، حتی زمانی که در زندگی خود کمبودی را تجربه می کنید.
در اینجا چند راه برای دور شدن از ذهنیت کمیابی آورده شده است:
1. یک دفتر خاطرات سپاسگزاری داشته باشید
تمرین قدردانی به معنای سپاسگزاری برای آنچه دارید به جای تمرکز بر چیزهایی است که ندارید. زمانی که در مورد کمبود منابع استرس دارید، این می‌تواند یک کار چالش‌برانگیز باشد، اما سعی کنید عادت سالم یادداشت قدردانی را ایجاد کنید.
هر روز چند چیز را یادداشت کنید که بابت آنها سپاسگزار هستید و منابع ملموس و ناملموس شادی را مشخص کنید. اینها می تواند شامل هر چیزی باشد، از تعامل مثبت با یک همکار یا فضای زندگی امن و شادی که دارید.
2. افکار منفی خود را بازجویی کنید
اگر یک فکر منفی خودکار وضعیت شما را وخیم نشان می دهد، این غریزه را زیر سوال ببرید. سعی کنید ایده مثبت را جایگزین کنید . اگر از دو شغل طرد می شوید و فکر می کنید سومی را به دست نمی آورید، از خود بپرسید که آیا این فکر منطقی است یا خیر. شاید هزاران متقاضی وجود داشته باشند که واجد شرایط بودند – این استعداد شما را از بین نمی برد. ذهن و رفتار خود را به جای آماده شدن برای مصاحبه و تجسم یک نتیجه مثبت متمرکز کنید.
3. پشتیبانی را بپذیرید
نگرش های منفی می توانند مسری باشند. اگر مستعد تمرکز بر کمبود هستید، بحث در مورد این موضوع را با دوستان و عزیزانی که همین احساس را دارند محدود کنید. گفتن «شریک زندگی من احتمالاً مرا رها خواهد کرد» و شنیدن این نگرانی از دوست، احساس واقعی‌تری به شما می‌دهد، حتی اگر درست نباشد.
اطراف خود را با افراد مثبت و متمرکز بر فراوانی احاطه کنید که از داشته های خود قدردانی می کنند و نسبت به آینده امیدوار هستند. اگر خوش‌بین‌تر شدن برای شما یک هدف است، آن را با اطرافیانتان به اشتراک بگذارید تا بدانند از مثبت‌اندیشی حمایت کرده و منفی‌ها را زیر سوال ببرند.
4. امور مالی خود را مدیریت کنید
اگر ترس از کمبود شما بر منابع اقتصادی متمرکز است، مدیریت مالی شما به خوبی می تواند آرامش را به ارمغان بیاورد. در صورت امکان، یک حساب پس انداز، صندوق بازنشستگی یا سبد سرمایه گذاری راه اندازی کنید. با یک مربی یا مشاور مالی کار کنید تا تاکتیک های پس انداز هوشمندانه ای را برنامه ریزی کنید و از هر گونه وام یا سرمایه گذاری پرخطری که می تواند وضعیت شما را بدتر کند اجتناب کنید.
به یاد داشته باشید که احتکار کمکی به شکستن چرخه ذهنیت کمبود نمی کند. این فرآیند در مورد تعادل است. از کاهش شدید مخارج که می تواند بر رفاه شما تأثیر بگذارد اجتناب کنید. عروسی بهترین دوستتان را از دست ندهید زیرا نمی‌خواستید هزینه پرواز را بپردازید یا از یک قرار ملاقات مهم با پزشک صرفنظر می‌کردید، زیرا پرداخت هزینه زیاد است. اگر توانایی پرداخت آن را دارید، انجام کارهایی که به سلامت کلی شما کمک می کند ارزش آن را دارد.
5. درمان یا مربیگری
متخصصان بهداشت روانی آموزش دیده می توانند به شما کمک کنند تا از طریق ذهنیت کمبود خود کار کنید و تجربیات و آسیب هایی را که باعث شده است چنین احساسی داشته باشید، باز کنید. درمانگران می توانند به شما توصیه هایی در مورد چگونگی کاهش اثرات عاطفی کمبود و ایجاد قدرت ذهنی به شما بدهند.
یک مربی زندگی همچنین می تواند به شما در تنظیم ذهنیت خود از طریق هدف گذاری فعال کمک کند. با یک مربی ، خودآگاه تر می شوید، عادات خود را می شناسید و در مورد یک برنامه عملی برای فراوانی تصمیم می گیرید. فقط به یاد داشته باشید که اگر چالش سلامت روانی را تجربه می کنید، به مربیگری همراه با درمان نزدیک شوید تا مزایای آن را ببینید.
6. به اشتراک بگذارید
در صورت امکان، آنچه را که دارید با دیگران به اشتراک بگذارید. این می تواند حس فراوانی بیشتری را تقویت کند زیرا به شما یادآوری می کند که حتی زمانی که منابع محدود هستند، مردم همیشه مایل به کمک هستند. سعی کنید به طور منظم به یک بانک مواد غذایی کمک مالی کنید، زمانی را به یک هدف اجتماعی اختصاص دهید یا صحبت هایی را در مورد اثرات بالقوه کمبود در جامعه خود شروع کنید. این فعالیت‌ها هم می‌توانند شما را برآورده کنند و هم حمایتی را که دارید به شما یادآوری کنند.
راه رسیدن به فراوانی را آغاز کنید
ایرادی ندارد که پول خود را پس انداز کنید، از زمان خود نهایت استفاده را ببرید و نسبت به آینده واقع بین باشید. اما وقتی این غرایز تبدیل به تمرکز بیش از حد روی چیزهایی که ندارید، این طرز فکر می تواند بیشتر از اینکه فایده داشته باشد، ضرر داشته باشد.
اگر احساس می‌کنید ذهنیت کمبودی را در خود ایجاد کرده‌اید، زمانی را برای باز کردن احساسات خود اختصاص دهید و برای داشتن زندگی پربار تلاش کنید. ممکن است متوجه شوید که پول کافی یا زمان کافی برای رسیدن به اهداف خود دارید. با طرز فکر رشد ، سپاس عمیق تری برای آنچه دارید، ارتباط قوی تر با جامعه خود و احساس ثبات بیشتری خواهید داشت. و هنگامی که به آن مرحله رسیدید، می توانید آنچه را که دارید به اشتراک بگذارید.
