برای فضای شخصی این را تصور کنید: در گوشه ای ساکت از دفتر صندلی می گیرید. روی میز، یک فنجان اسپرسو و لپ‌تاپ خود دارید، در حالی که وظایف را برای یک مهلت آتی انجام می‌دهید. یک همکار می آید و در کنار شما – درست در کنار شما – می زند. ممکن است شما از آن آگاه نباشید، اما زبان بدن شما ناراحتی یا ناامیدی شما را نشان می دهد. زیرا همکار شما بدون این که قصدی داشته باشد از یک مرز عبور کرده و فضای شخصی شما را زیر پا گذاشته است.
اگرچه ممکن است از آمدن به دفتر و تعامل با همکاران خود لذت ببرید، طبیعی است که در طول یک روز پر هرج و مرج فضایی برای خود بخواهید تا روی کار خود تمرکز کنید یا نفسی بکشید. یادگیری دفاع از مرزهای شخصی خود و درک مرزهای دیگران کلید ایجاد روابط حرفه ای قوی است. این نشان دهنده احترام است و تعاملات سالم و توافقی را تشویق می کند. با مجله قهرمان همراه باشید.
فضای شخصی چیست؟
در روانشناسی اجتماعی، فضای شخصی (گاهی اوقات به عنوان فضای بین فردی از آن یاد می شود) فاصله ای است که شما بین خود و دیگران حفظ می کنید. نیاز ما به فضای فردی کافی – چیزی که ما را احاطه کرده و می توانیم دست دراز کنیم و لمس کنیم – یک ویژگی تکاملی است: ما به طور غریزی فاصله فیزیکی از دیگران و اشیاء ایجاد می کنیم تا خود را برای پاسخ های دفاعی به محرک های بالقوه مضر آماده کنیم.
وقتی مرزهای بین فردی شما در موقعیت های اجتماعی نقض می شود، ممکن است احساس تهاجمی داشته باشید. احتمالاً ناراحتی جسمی یا احساسی را تجربه می کنید و به طور غریزی بدن خود را دور می کنید تا نزدیکی راحت را بازیابی کنید.
اما فضای شخصی ذهنی است. چیزی که برای شما خیلی نزدیک به نظر می رسد ممکن است برای شخص دیگری قابل قبول باشد. عوامل خارجی متعددی می توانند بر مرزهای منحصر به فرد فرد تأثیر بگذارند، از جمله:
- تفاوت های فرهنگی
- دوران کودکی و تربیت
- ویژگی های شخصیتی فردی، مانند درونگرایی یا برونگرایی
- سن و جنس
- اختلالات عصبی رشدی یا عصبی مانند اوتیسم یا اسکیزوفرنی
- اختلالات استرس
- سابقه سوء استفاده
رابطه شما با فردی که با او در ارتباط هستید نیز بر سطح راحتی شما تأثیر می گذارد. دور دست ممکن است برای همکاران نزدیک راحت باشد، در حالی که فضای شخصی بیشتر در یک رویداد شبکه ای با غریبه ها مناسب است.
علاوه بر این، میل به فاصله می تواند نشان دهنده تغییر در خلق و خو یا نگرش شما نسبت به یک شخص باشد. درک آنچه که مرزهای شما در مورد وضعیت عاطفی شما می گویند به سلامت روان و ارتباطات کلی شما کمک می کند. اگر متوجه می‌شوید که فاصله‌ای بیش از حد معمول با یک مدیر ایجاد می‌کنید، ممکن است بدنتان به شما بگوید که چیزی درست نیست. به همین ترتیب، فضای شخصی کمتر در اطراف همکارانتان ممکن است نشان دهنده این باشد که شما در محل کار احساس راحتی می کنید.
انواع فضای شخصی
1. فاصله صمیمی
تماس مستقیم با بدن می تواند آرامش، تصدیق یا محافظت در برابر یک موقعیت مضر را فراهم کند. فاصله صمیمی معمولا برای شرکا، اعضای خانواده و دوستان نزدیک محفوظ است. با این حال، ممکن است با بهترین دوست کاری خود فاصله بگیرید و آنها را برای خبرهای خوب در آغوش بگیرید، مانند بررسی عملکرد هیجان انگیز.
در محل کار، ورود به فضای صمیمی فرد باید با دقت و رضایت انجام شود. لمس ناخواسته (مثل گرفتن چیزی از چنگ کسی، خیره شدن روی شانه یا ضربه زدن به بازوی کسی) نه تنها ممکن است به حباب کسی حمله کند، بلکه در صورت وجود اسناد آسیب عمدی، رفتار خصمانه یا آزار و اذیت باشد.
2. فاصله شخصی
حفظ فاصله شخصی در تعاملات کاری، حرفه ای بودن و احترام را نشان می دهد، زیرا فضای فرد را در خود جای می دهد و بیش از حد احساس آشنایی نمی کند. با حفظ فاصله راحت در بحث‌های انفرادی، کار مشترک و مناطق مشترک دفتر، از ناراحتی جلوگیری کنید.
3. فاصله اجتماعی
این فاصله معمولاً احساس صمیمی نمی کند و برای موقعیت هایی که نیاز به تشریفات دارند، مانند تعامل با مشتریان یا ارائه یک سخنرانی کوچک، ایده آل است.
در محیط های کاری سلسله مراتبی، ممکن است به طور طبیعی فاصله اجتماعی را رعایت کنید. مدیر عامل شرکت ممکن است هنگام ارائه پیام خود را در فاصله 6 فوتی جلوی کارکنان قرار دهد، یا ممکن است فاصله ای مشابه بین خود و یک مشتری مهم به عنوان نشانه رسمی یا احترام ایجاد کنید.
4. فاصله عمومی
فاصله عمومی بین 12 تا 25 فوت یا بیشتر است. این نام معمولاً برای تعامل با مخاطبان زیاد یا در حین سخنرانی عمومی، زمانی که گوینده نیاز به فاصله دارد و می تواند قدرت و کنترل را برقرار کند، استفاده می شود.
مراکز کنفرانس و فضاهای مشابه معمولاً این نوع فاصله را ایجاد می کنند – بدون آن، شرکت کنندگان می توانند برای تمرکز یا یادگیری تلاش کنند. آیا تا به حال به یک رویداد شبکه ای رفته اید که همه در آن جمع شده باشند؟ ممکن است آنقدر از همه افرادی که برای انجام کار با آنها مشکل داشتید، حواس‌تان پرت شده باشد.
اهمیت احترام به فضای خودمان
فضای شخصی یک نشانه مهم ارتباط غیرکلامی است. فاصله ای که یک فرد بین شما ایجاد می کند و حفظ می کند اغلب نشان دهنده سطح راحتی او است.
شناخت و احترام به فضای شخصی به شما کمک می کند تا روابط سالم و یک محیط حرفه ای مثبت را حفظ کنید. در اینجا چندین مزیت دیگر در محل کار وجود دارد:
- استرس را کاهش می دهد: هر فردی نسبت به محرک های خارجی حساسیت های متفاوتی دارد. تفاوت های فردی در تحریک بصری، سر و صدا، لمس یا بو ممکن است فرد را مجبور کند که فضای بیشتری به خود بدهد . و هنگامی که شخصی به فضای شخصی بی احترامی می کند، فشار بیش از حد حسی می تواند سطوح استرس را تحت تأثیر قرار دهد و افزایش دهد. اطمینان از برآورده شدن نیازهای همکارتان، محیطی آرام‌تر و امن‌تر ایجاد می‌کند که می‌تواند به باز بودن، خلاقیت و بهره‌وری بیشتر منجر شود.
- به افراد کمک می کند متمرکز بمانند: مهم نیست که چقدر از همکاران یا فرهنگ شرکت خود لذت می برید ، همه برای تمرکز بر مسئولیت های خود به زمان بدون اختلال و حواس پرتی نیاز دارند. تهاجم به فضای شخصی یک نفر می تواند تمرکز او را از بین ببرد و بهره وری را به تاخیر بیاندازد، که – بسته به فرد – ممکن است بلافاصله پس از از بین رفتن حواس پرتی، بهبود نیابد.
- از تنش و ارتباط نادرست پرهیز می کند: حتی اگر منظور شما بدون آسیب نیست، ورود مداوم به فضای شخصی ممکن است به اشتباه به عنوان مقتدرانه، عمداً بی احترامی، یا در بدترین حالت، آزاردهنده تعبیر شود. برخورد با کسی که مرتباً به حباب شما حمله می‌کند، می‌تواند باعث شود که نسبت به آن شخص احساس بی‌قراری، تنش یا اجتناب کنید، که به نوبه خود کار گروهی مهم و اشتراک دانش را کاهش می‌دهد.
چگونه به فضای خود در محل کار احترام بگذاریم
پیمایش در روابط و تعیین حد و مرز در محل کار همیشه آسان نیست. اگر حمایت از فضای خود برایتان دشوار است، در اینجا چند مهارت و تکنیک اجتماعی وجود دارد که باید روی آنها کار کنید:
1. مرزهای خود را مشخص کنید
مرزهای فضای شخصی شما احتمالاً با بقیه اعضای تیم شما همخوانی ندارد – و این اشکالی ندارد. تصور نکنید که همه نیازهای شما را درک می کنند: یک همکار ممکن است بدون اینکه متوجه شود به حباب شما حمله می کند.
با همکاران خود به وضوح شناسایی، تعریف و مرزبندی کنید. این ممکن است به این معنی باشد که به مردم اجازه دهید بدانند که دوست ندارید لمس شوید یا از آنها بخواهید قبل از ورود به اتاقک شما در بزنند.
2. شخصی را از حرفه ای جدا کنید
کار آنقدر از زمان شما را اشغال می کند که ممکن است جدا کردن زندگی شخصی از زندگی حرفه ای کار آسانی نباشد. سطح راحتی خود را مشخص کنید و مشخص کنید که با چه چیزی و با چه کسی به اشتراک می گذارید. تعیین مرزهای واضح (مانند خصوصی نگه داشتن رسانه های اجتماعی غیر کاری یا انصراف از گفتگوهای شخصی) می تواند به حرفه ای نگه داشتن روابط شما کمک کند.
و برای کارگران از راه دور، داشتن یک گوشه ویژه اختصاص داده شده به کار یا قاطعیت در مورد ساعات کاری، افراد را تشویق می کند که حتی از راه دور به مرزهای شخصی شما احترام بگذارند.
3. مشکلات را به سرعت حل کنید
قاطعیت ممکن است احساس ناراحتی کند، اما صحبت کردن برای خودتان یکی از بهترین راه‌ها برای کشیدن یک خط واضح در شن و ماسه است. لازم نیست مکالمه پرخاشگرانه یا بی ادبانه باشد – فقط مستلزم آن است که مستقیم باشید و دیدگاه خود را به وضوح بیان کنید. اگر همکار از مرزی عبور کرد، او را کنار بکشید و مؤدبانه به او بگویید که چگونه رفتارش بر شما تأثیر می گذارد.
برای مثال، اگر یک همکار مرتباً جریان شما را قطع می‌کند، می‌توانید بگویید: «من همیشه خوشحالم که به شما کمک می‌کنم. اما وقتی بدون اعلام قبلی وارد دفتر من می شوید، در بازیابی تمرکزم مشکل دارم. میشه اول پیام بدی؟”
صداقت شما می تواند اثر موجی مثبتی داشته باشد که رابطه کاری شما را تقویت می کند. به هر حال، شفافیت باعث ایجاد اعتماد و تعهد می شود. همکاران شما را تشویق می کند تا برای نظرات و نیازهای شما ارزش قائل شوند و به طور فعال سبک های کاری را که به نفع همه است تطبیق دهند.
4. فعال باشید
چه از راه دور کار کنید و چه حضوری، تعیین زمان‌های تعیین‌شده برای رفتن به حالت فوکوس به افراد امکان می‌دهد بدانند چه زمانی و چگونه فضا بدهند. خاموش کردن اعلان‌های پیام‌رسانی یا قرار دادن علامت مزاحم نشوید در کنار میز کارتان به وضوح مرزها و انتظارات را بدون مکالمه صریح مشخص می‌کند.
به طور مشابه، گفتن اینکه از قبل به مدیر خود بگویید که تکان دادن سر را به دست دادن ترجیح می دهید، او را قادر می سازد تا با نیازهای شما سازگار شود و محیطی امن در برابر پرش فراهم کند. و دفعه بعد که به جلسه می روید، احتمالاً قبلاً شرکت کنندگان را از اولویت شما مطلع کرده اند.
5. تن را تنظیم کنید
رهبری با الگو می تواند درک متقابلی را ایجاد کند که فضای همه، نه فقط شما، مهم و قابل احترام است. سعی کنید قبل از ورود به دفتر کار همکار در بزنید، در حین مکالمه فاصله بگیرید و برای تشخیص نشانه های زبان بدن فرد خودآگاهی ایجاد کنید . به همین ترتیب، اگر فردی در مورد مرزهای خود صریح نیست، می توانید به آرامی از او بپرسید که چگونه بهتر می توانید انتظارات او را برای فضای شخصی برآورده کنید.
فضای خود را ذخیره کنید
تعاملات اجتماعی شما در محل کار پر از نکات ظریف و پیچیده است. اگرچه درخواست فضای شخصی ممکن است آسان نباشد، تعیین مرزهای واضح با همکاران، همکاران و مدیران برای موفقیت در کار ضروری است. این به شما کمک می کند متمرکز بمانید، از خود دفاع کنید و احساس امنیت کنید.
درک کنید که تعریف هر کس از فضای شخصی متفاوت است – و معتبر است. مرزهای خود را به وضوح شناسایی کنید و آنها را به شیوه ای سالم و سرراست در میان بگذارید. شما (و همکارانتان) احتمالاً به این دلیل راحت تر خواهید بود.
منبع: سایت